Aysız Cennet

Cennette ağaçlar varmış
Gölge edermiş yaprakları
Dallarına bülbül konarmış
Şiirler okurmuş huriler güller içinde
Şırıldarmış kevser pınarları
Ezgisi şarkıların okşarmış aşıkları
Ne tuğba dalları gölgem
Ne o ezgiler avuntum olur
O cennette sen yoksan
Orada genç olurmuş herkes
Sensizsem yaşım doksan
Senden gelmeyen ses
Elinden içmediğim su
Bil ki cehennem ağusu
Sensiz dünya da dünya mı ki?
Gece her yer gece bil ki
Ay karanlık şulesi yok
Yakamaz ölü, deniz deli
Şelalenin neşesi yok
Bir ben vardı yüzünde
O bende ben vardım
Değilim gayrı yeryüzünde
Ölmüşüm farkına vardım
Gece olmazmış burada
Işık çok aydınlık çok
Gündüz herkese güzel ama
Cennette bir sen bir de ay yok