Ayyaş Gün

Tenimin alfabesinde
Hicvi bir gonca filizleniyor.
Yapraklarınaki yoksunluk,
Köklerimde soluyor...

Mazimizden akan bozukluklar
Bir kağıt parçasını doldurmuyor
Günahı vebaline sırtlanmış
Ağır suskunluk tartmıyor hüzünleri

Avuçların arasında getirdiğin gül tazeliği
Niyetlerinden utanıp dökülüyor.
Yosma bir fırçanın sırçasına gizleniyor
Utanç çerçevene sürülen astarsız suretin...

Özlemimi haykırmaya varmayan dilim
Lâl notalarında ağlıyor
Damla damla yanlızlığım
Genzimde şarap tadına vuruyor

Anlamazsın ki sen bunları?
Sana verdiğim hangi anlama
Anlamsızlığın ile baktıysan
Ve
Hangi değersiz yanlarını
Ayuktaki yıldızlara savurduysan
Gökyüzü utancına bulanıp
Günahlarını aklama uğruna
Fırtınaları dindirmiyor artık...

Sevmişliğimi haykıramayan notalar
Vazgeçip dünki bugünden
Mezesi öfke olan sofralarda sızıyor.

Vazgeçmeliyim senden
Seni sen yapan benden
Kaldırmalıyım etrafına ördüğüm
Yüreğimden çıkarttığım kalkanı
Sökmeliyim dokunulmazlığını
En önemlisi
İhanet edemediğim bizsizliği
Söküp günümden
Merhamet denizimi
Dökmemeliyim riayetsizliklerine...

Susmalı belki sızılı yüreğim
Kilitlenmeli belki gül kurusu dudaklarım
Küsmeli belki zifire kaçık ruhum
Parmaklarım gitara asılmalı
Gözlerim pınarlarla kurumalı
Ahtlarım sende kalmalı,
Unuttuğun sözlerin de bende...

Sıfatında ise
Herşeyine rağmen
ßeni hayattan vazgeçirememişliğin asılı kalmalı....