Azad Et

Çok sesli bir afet, göğüs boşluğumda kıvranıyor. 

Acı bir şimşek kulaklarımın pasını silecek sonra. 

Bıçkın bir sel saracak dört bir yanı

Gök yerinden oynadığında, 

Tenha bir kıyıya vurulmak isteyeceğim. 

Yağmuru yemiş ekin taneleri gibi

O İlk meyvemi sunmak toprağa. 

Diyeceğim, Bakın yaklaşıyor, yaklaşmakta olan. 

Bakın yaklaşıyor. 

Dağın arasından doğacak o ilk güneş. 

Gövdem açıkta kalacak sonra, 

Utanıp, sıkılacağım. 

Yerin dibine çekilmek isteyeceğim, 

Şafaktan utanıp, ağlayacağım. 

Allah'ım bu ben miyim? diyeceğim. 

Örtün izlerimi, en kesif yaralarımı, 

Dağın yamaçları sağır  kesilecek. 

Yanılmışım, 

Ben bu ışığın adamı değilmişim diyeceğim. 

Ben alışmışım gölgelerin gövdesinde yaşamaya, 

Köklerimi salmışım, kabuk tutmuşum diyeceğim 

Gel diyeceğim, ne olur 

Bir geçit sun bana. 

Beni kendimden Azad et... 

Öldü. Üşüyen elleri, kim ısıtır artık.