Aze

artık biliyorum
zehirli zamanın med cezirlerini
esneyen kış günlerini

arıyorum kendimi boşluklarda
zeki bakışlı bir kuş gibi
ellerimi seviyor yalnızlığım

ağlayışlarımı tutuyor avuçlarım
zeytin gözlü çocuklar gördüm
eritirdi karları

duydum ,
o yağmur damlalarından
düş denizlerini
hüzünlü saatlerini öğrendim
yangınlar çıkartan sözlerini dinledim
ateşleri susturan gözlerini fark ettim
kaç parça olurdu güneş
gülümsediğinde
hangi deniz istemez ki
saçlarını ıslatmayı
hangi ağaç gölgesi sevinmez ki
baş ağrını dindirmeyi

artık yağmayacak kar
zayıf bedenli çocuk oynamayacak
el sallıyor dışarıda hayat

anlatışların kış soğuklarını ısıttı
zannetme ki ölmek yakışırdı sana
elbiseler dikilecek kaç mevsim daha

alacakaranlık kuşağında duyguların dolaşsa da
ziyaret günü gibi mutluluklar dolu yüzün
en güzeli , kimse bilmeyecek kar tanesi sesini

adın aze
zamanlar gezinir düşlerinde
elbet ceylanlarla yaşayacak hikayen dillerde ...


08.03.2013/beylerbeyi