Az/fazla

ince cılız kolları vardı
o ağaç bizim evimiz ocağımızdı
dağılan saçlarından topladığım
yaprakların her biri ayrı bir öykü olurdu
katmerleyerek çocukluğumuzu

çaresizliğimi anlayana kadar kaldırımlar maviydi
güneşli bir pazar öğlesi aşık olmak gibi
gözlerinin yerli yerinde oluşuna yüreğimde

anla ki saçların olmasa ellerim fazlalık bedenimde
anla ki yüzün olmasa gözlerim
sesin olmasa kulaklarım
gözyaşların olmasa dudaklarım fazla
bir yüreğim az seni sevmeye...