Baba
Bizlere yazılmış, ayrılık ölüm
Ölüm, kaderimiz, olmuştur baba
Sen gittin gideli gülmedi yüzüm
Ne özüm ne yüzüm, gülmüştür baba
Doyamadım senin o gül yüzüne
Hep hayalin düştü yaşlı gözüme
Öyle bir hüzün ki, çöker özüme
Ayrılık bizi de, bulmuştur baba
Sen benim içimde bulunmaz yardın
Az başım ağrısa, hemen sorardın
Dünyada güvencem bir tek sen vardın
Oğlun öksüz yetim, kalmıştır baba
Sen çare olurdun her bir derdime
Muhtaç etmezdin hiç bir namerdine
Senin gibi bir yar yok ki kendime
Gözlerime yaşlar, dolmuştur baba
Birazcık silmeden yaşlı gözümü
Gün geldi, anamda yumdu gözünü
Sizlerin görmeden soğuk yüzünü
Ölüm sizi benden almıştır baba
Yıllar geldi geçti unuttum ayı
Nüfusumuz artı, çoğaldı sayı
Artık sormuyor ne amca, ne dayı
Sensiz akrabalık, solmuştur baba
Sensiz her günümde içim karardı
Dertlerim büyüdü benzim sarardı
Özlem, hasretinle, saçım ağardı
Oğlun saçlarını, yolmuştur baba
Necati Diyorki! olacak olur
Tanrının rahmeti, yerini bulur
Sen değil ama her dert unutulur
Oğlunda seninle, ölmüştür baba
Neceati abiciğim ne denebilir ki şiirinizden sonra.San ki akan sular durdu benim göz yaşlarım akmaya başladı.Bir evladın babaya özlemi,sevgisi ve saygısı ancak bu kadar güzel dile getirilir.Profilinizden bakarken tesadüfen gördüm ve bu şiirinizi okudum neden mi tıpkı alnınız,burun ve bıyığınız babamı andırıyor du.Alah'ım size saglık ve uzun ömürler versin.Saygılar.
Şiir "giden" bir babanın ardından yazıldığı için duygu yüklü. O zaman, diyorum ki; kim demiş hece şiiri boğar, duyguları sınırlar diye? Tebrik, selam ve sevgiler muhterem kardeşim...E.A.
Özellile ilk kıtada; Ölüm ve yüzüm ikişer kez öyle hoş kullanılmış ki, aynı zamanda bir aliterasyon da yapılmış orada. Halbuki hece şiirlerinde kelime tekrarları hoş görülmez. demek ki, kelimeyi nasıl kullandığınıza bağlı. yerinde ve uygun kullanımlar, şiiri sakatlamak yerine daha bir güzellik katıy
Oğullar babalarla ölmez tam tersine babaları yaşatmak için savaşır Necati kardeş... Yine çok özel bir kalemden güzel bir hece şiiri okudum. Kalemin hiç durmasın...