Baba

Baba kara kışta
Bahar imiş.
Baharda açan,
Çiçek imiş.
Baba özlemek,
Gurbet yolu
Beklemek imiş

Baba can imiş.
Çiğer imiş.
Aldığımız nefes imiş.
Baba temmuz sıcağında,
Ağaç gölgesi imiş.
Baba çöl ortasında,
Arayıp bulduğun
Su imiş

Baba yurtsuza yurt,
Dar güne umut imiş
Baba en karanlık sokakta,
Önümüzü aydınlatan
Işık imiş.
Baba diyardan diyara,
Uçuran bir çift kanat imiş
Baba içimizdeki
Yangınları söndüren
Bir yudum tebessüm imiş

Baba sıladan gurbete
Gurbetten sılaya yol imiş.
Baba yandı yüreğim
Kanadı ciğerim
Durmam giderim
Diyen imiş.
Baba sarardı
Kır çiçeklerim
Yarınlara varmadı hayallerim
Tükendi bir bir ümitlerim
Diyen imiş.
Baba elini uzatıp
Ulaşamadığında
Gözlerinden toprağa dökülen
Ve toprağı delip geçen
Bir damla yaş imiş