Baba...baba'm..

Kürdanla aldım içimdeki mutluluğu,
zaten ne kadar anı vardı ki mutluluğa dair
ya da mutlu etcek biri varmıydı?
benim kelimelerimden başka kimsem olmadı
en zor günlerimde içimdeki acıya kelimeler giydirir
dökerdim sayfalara
taa ki kalemimin ucu bitene dek..
o acılar arasında sende vardın
sen nerdeydin baba!
hep geçmişte aradığım bir çelişki..
kulağıma adımı kim fısıldadı baba
melekler mi?
ama şimdi onlarda yok
baba sende yoksun.
küçükken öğretmen resim çizin derdi
bende hep bıyıklı uzun boylu mavi gözlü birini hayal ederdim
renkli pastel boyalarımın ucundan dokundururdum kağıdıma
sen hep kağıtlara asılıydın aslında
baba ben seni rüyamda bile göremedim
sana ait hikayeler dinlemedim
dedeme senden bahsettiğimde
sıkıntılı sıkıntılı beyaz sakalını karıştırdığını bilirm
peki ya
şimdi nerdesin
hangi kaldırımda
ya da hangi memleketin toprağında
sen bana hiç birşey bırakmadın
ama ben bırakıyorum
hadi kulak ver karanlığa
sakın kulaklarını kapama
acı çekme
seni özlüyorum hayalimdeki mavi gözlü baba..
yeni birşey daha bırakıyorum
yıllardır aynı yerde ama adını yeni koyuyorum
gökyüzünden yıldız seçtim her gece ona iyi geceler baba diyorum
ama hiç aitlik ekini getiremiyorum baba'm diyemiyorum...