Babama

Sene 2007 Aralık ayının soğuk bir günü
Zaman geçiyor unutsak ta dünü
Üçüncü ders ben hatırlarken dünü
Nerden bilirdim babamın öldüğünü

Dersin ortasında kapıyı çalmadan girince müdür
Öğretmen sordu hayırdır müdür?
Hali perişan kısık sesle müdür
Dedi ki! Yavrum baban Artık ölüdür

O dakika ağzımdan çıkan tek kelime, olamaz
Hayat zalimdir ama ölüm babamı bulamaz
O andan itibaren kimse teselli veremez
Uçar gibi koşarım kimse beni tutamaz

Eve gidince mahşeri kalabalık herkes ağlıyor
Annem, yengem ve dedem yürekleri dağlıyor
Sarmışlar battaniyeye babamı, sessizce yatıyor
İçimde hüzünler çığlık atıyor

Hayat film misali geçti önümden
Babamdı beni sakınırdı gözünden
Artık ?BABA' kelimesi düşmüyor dilimden
Yalnız koymamak için bizi korkardı ölümden

Battaniye içinde sarıldım ona ilk defa
Sağ iken utanır sarılmazdı bana
Keşke şimdi sağ olsan karşımda
Babam der, atılırdım boynuna

Şimdi babam son durakta
Hayattayken söyleyemediğim kelimem şimdi dudakta
Babam ?BABAM HAKKINI HELAL ET' dedim amma
Kendimden geçip bayıldım orda

Uyandığımda yoktu cansız bedeni
Şimdi arkandakiler unutur mu seni
Sen adam gibi yetiştirdin beni
İnan ki baba sonsuza kadar yaşatacam ismini.