Babama

az önce bindirdik seni
sesi kulağımızı tırmalayan boğaziçi trenine.
torunlarınla beraber el salladık ardından.
bir hüzün çöreklendi yüreğime
içim buruk,ağladım sessizce.
masanın üstünde,
trene yetişememek korkusuyla
yarım bıraktığın sigaran.
koltuğun üstünde seccaden.
lavabodaki havlu bile
buram buram sen kokuyor.
özlemek çok zormuş be babam

bilseydim bu kadar zor olduğunu
ayrılır mıydım dizinin dibinden.
hatırlar mısın?
uykum gelince
sessizce gidip senin yatağına yatardım.
çünkü senin kaldırmaya kıyamayacağını bilirdim.
sıcacık koynunda yatardım.
annemin sesi hala kulaklarımda
koca kız oldu hala senle yatıyor.
o kızardı,ben hiç umursamazdım.

keşke hep çocuk kalabilseydim baba.
evlat sahibi olunca
daha çok bildim kıymetini.
yüreğimde daha çok büyüttüm sevgini.
annem duysa şu yazdıklarımı
çok kıskanacak biliyorum.
kıskanmasın baba
onuda seviyorum.
ama sen başkasın.
kız çocukları babasına hayran olurmuş derler
doğruymuş baba.

nerde kasketli,siyah paltolu,
gözlüklü,
omuzları hayat mücadelesinden çökmüş
birini görsem,
aklıma sen gelirsin.
içim burkulur,
özlemim daha da büyür.
seni çok seviyorum canım babam.

yüzüne söyleyemiyorum sevgimi nedense
ama sen hissediyorsun biliyorum.
allah sana uzun ömürler versin.
hiç başımızdan eksik olma.
ben senin acına dayanamam.
senden başka kimseye
sırtımı dayayamam.