Bağrı Yanık Analar
Mevsimin keskin soğuğunda,
Biliyorum, yanıyorsunuz.
Mevsimler yanmanıza ne çare!
Beton duvarların gölgesi uzakta...
Sabr'a kuşanan bedenleriniz direnir.
Gecenin beyaz yüzlü karanlığına
Ağıtlarınız yakar;
Çaresizce serilmiş duruşlarınıza!
Oyy...Oyy!
Gözleriniz uzakların ötesine haykırır,
Gözyaşınız okyanusları doldurur!
Denizin mavisini,
Gökyüzününde rengini,
Yanarak kırmızılaşan yüreğinle boyarsın.
İnsanlıktan kaçanlara,
Ölümü elinde tutanlara...
Kutuplarda yanarsınız;
Dünyaya sığmayan ana yüreğinizle!
Oyy...Oyy!
Ağıtlarınız yakar,
Bağrınız yanar;
Sırıtan yüzlerin sarhoşluğuna!..