Bahadır Akkaya'ya

''10,9,8,7,6,5,4,3,2,1....'' denilerek girildi her yıla,
oysa ben;
''1,2,3,4,5,6,7,8,9,10...'' diyerek girdim yeni yıllara...
doğduğum gün kayboldum dünyada,
elimdeki anne sıcaklığı soğuyor hızla...

Uzunca bir yol bu hayat,
Yürüyorum o yolda bende...
her sene doğum pastama dikilen mumlar;
refüjlerdeki ışıklarlar gibi aslında,
yaşlandığımı hatırlatıyor sadece...

Hem doğum günüm,hem yılbaşı,
bilmiyorum çok fazla dilekte mi bulunmalı.
İnce belli bir çay bardağı gibi olsun;
mezar taşlarım...
Artık hiç bir isteğim olmadığı için hayattan,
üzerine bir de yatay kaşık konsun,
ince belli bardağımın...