Bahar Günlüm

Benim gibi değildir eller,
Harcanır gidersin bahar günlüm.
Kutusuna saklamışken hazanları,
Birden açarlar,
Şaşar kalırsın bahar günlüm.

Sofisi bile dalsa yüreğine,
Ezer geçerler seni güzel yüzlüm.
Daha gün doğmadan,
Daha güneş çalmadan rengini geceden
Elinde bir yüzük, dudaklarında heyecanının özlemi,
Ve koyunda resmi ile uyumuşsun,
Bitersin bahar günlüm,
Bitirirler seni de anlamazsın...


Herkes ben gibi değil, gece üstünü örtsün,
Saçlarını okşasın saatlerce...
Eller yakar bahar günlüm,
Yakarda çekersin sineye
Bana bağırdın gibi, ellere vuramazsın tümceleri
Ağar ünlemli laflar duyarsın
Yıkılırsın bahar günlüm, harcanırsın bu hazanda...


Kurumaz dallar bahara çevirse de yüzünü
Aksöğüt daldan düşmese de,
Toyluğunu bilirisin sen, grimsi bir renk.
Yaşlandıkça boyanır hani dalları,
Esmere çalar, karamsarlaşır
Karamsarlaşma gün yüzlüm!


Böyle gidip de kendini yorma,
Gidip de yerde bitirme asma meyvelerini,
Gidip de asmalara çıkarma toprakları
Dengeleri bozma bahar yüzlüm,
Hazan ağardır, çok zor geçilir kışlar
Dört mevsimde yaşarsın, dört asır da
Temerrüde düşmeden sen,
İçine girmeden o girdabın
Soyutla kendini hazanlardan
Benim yüreğimde yaşıyor yaz
Burada her yer ışık, her yer yaz
Dünü, bugünü yakmadan
Ateşlere değmeden tenin gel hadi,
Gel bahar günlüm...

Uğur Zengin