Bahara İlk

yağmur yağsın
son yağmurlar yakınlaştırırmış uzakları
çünkü aşk tüm kış beklemiştir
çok beklettik sevgiliye yazacağımız şiirleri
beyaz kağıtlar, elele aşıkları çizmemizi
soğuk şehirler, içimizin bahçelerini özlemiştir
ağlak bulutları uzak istasyonlara iteklemeli
son yağmurlarla buhar olup uçuşsun hüzünlerimiz
sarılalım tek iz kalmasın yalnızlıktan
ana gibi, toprakta şefkat kokusu
güzün uyanmak istemeyen ürkek güneş
yalın ayak koşmayı hatırlatsın çocuklara


ıssız ve soğuk gecelerden sonra güneş saati geldi
tenlerde günebakan heyecanı
dipsiz cehennemlerin soluklaştırdığı derileriyle
aylar boyu iç çekenler
vakit tamam
öksüz yaralarımız iyileşecek diğer vücudun sıcaklığıyla
cemreli dokunuşlarla yüreğe şadırvanı yerleştirir sevgili
karanlık ormanların laneti bu kışta yenemedi bizi

sevişilen anıları piknik sepetine doldurmalı
kelebekler de şehirlere yakın uçar şimdi

bahar kapıda
ölümsüzlüğün anahtarı ellerin
al içeri beni baharla
unuttur yüzümdeki aforozu
utansın kimsesizlikten ellerim

nevrotik kuşkunun zincirlediği sesim
yıkmış gri ve soğuk duvarları
ulaşacak bir yer arıyor kendine
senin gözlerinden güzel yer var mı
konuşuyorum şimdi yemyeşil
ben geldim sevgili ben geldim


son yağmurlar
meyvenin ağaca merhaba demesidir
sen gökkuşağını kurgula
ben bakışına uyandığım sabahı
kuşların söylencesidir dilimin altındaki alfabe
sen gökyüzüm
haberin var mı bu destandan
bil ki bahar kapıda...