Baharı Gül Kokan Gözyaşı Damlası

Bak sözlerin acıtan
darp ettiğin gönül goncası yaraladığın tüm benliğim
yüreğime tikenli tel örgülere çakıldı yokluğunda

her aklıma geldığınde kuruyan barajları andırırken
yaraladı sözün vurgusu aynı olan
raporlu hasta yanık dizelerimle ıslanan şiirlerinle

mavi denizlerde boğulan tüm umutların gittiği vakit
bir tek kalan sözün öznesi sen
birde yürekten candan gözlerimdeki akan yaşların

gözlerimdeki nemli bakan hatıralarda kalan
sonrası bir müamması yokluğunla
gizemi yar düşlerimde misafır kaldığı günlerin hatırına

ölüm gibi yağan yağmurların sessizliği beynimi sardığında
ardın sıra ne dualarım yanardı alev içinde
haykırışın sesine yok sayışın hikmetine kaldığımda
gülüşünle yalnızlığım beraber yürüdüm

seni özlemekte büyüttüğüm ruhumla..
umuda yolculuğun demindeki acıyan gerçekler
gizemli sevdaya savruldu

gittiği yerlere uzanan izleri tomurcuklanırken
yeşeren yeşile bürünen güneşi bol günlerinde
yeşil çimlerde kışları yokoluşlar yaşarken
yinede güzellikler sardım mavili gülüşlerine

aklımda çıkmayan ama yar demeyi söyleyemedim
o kadar gözyaşın ardında kalan yürek sularımın içinde
görünmeyen çimler büyümeden kurudu

baharı sıcak mevsimlerde büyüyen gülleri koklayamadım
sen gidince ağlamaklı hasretinle sabırlar besledim

sonrası bencil
egoist sevgilerin yaban dağ yamaçlarında bozkırlara savrulurdun
görünen yeşili susuzluğu zamana yol alırken
gidişinle yokluğunla yağmur yağsada büyümeyen fidanlar kurudu

bahar sonrası gözde bakmayan sularda kuruyan suskunluğum
gözyaşı güller yanarken yokluğuna hasret sararken
yalnızlığımla yürüdüm yollarda...

gözlerindeki suskunluklara yol açılınca
sensizliğin bir dünya kadar varlığın candan yürekten
bir yar uğruna yağmayan yağmurlar sonrası sessizliğin demine kalınca
ardın sıra yolunu gözlediğim umutlar çoğalırdı

gözler bakmadı gökyüzüne
toprağın her adım atışına bir damla düşmedi kurudu
yürekteki bütün fidanlar solunca sonrası ayrılık sancıları
ne ölüm vardı nede umutlu b/akışlar

tek yağmurlar yağardı gözlerim yanarken
aması yokluğun karanlık günlerinde yıldızlar hepten kaydı
görünmüyordu bulutlu sisli kış mevsimlerinde

senden sonrası yokoluşlar araladı kızgın günlerin ardında
gözüm görmüyorken terk edilen baharların gülleri açmadı
yeni güne sabahın güneşiyle umutlar sardım

tek yalnızlığımla
ve dolu büyüklüğündeki damla düştüğü toprağın içinde endamın görünür
sana hasretle yaşadığın anlarda...

baharı gül kokan gözyaşı damlası
yağmura döner gözlerim

20*08*13*