Baharı Hiç Sevmem

Baharı hiç sevmem.
Alerji yapar bende.
Ama cildimde değil,
yüreğimde
ve de beynimde.

Bahar gelince,
bir yığın şaşkın görürürüm,
ele ele dolaşan.
Hatta bazıları sarmaş dolaş.
Bazıları iyice rahat.
Öpüşürler doyasıya,
kimse bakmayacak gibi.
Ayağım kayıp düşeceğim sanırım.
Her yer vıcık vıcık sevgi.

Siz şaşkınlar!
Seveceksiniz de ne olacak?
Ya sevdiğiniz size tekmeyi basacak.
Eminim ki hak etmemiş olacaksanız.
Ya da onu zorla elinizden alacaklar.
O zaman da kafayı yiyip,
Kendi çapınızda, deli gibi şiir yazacaksınız.
Ama en kötüsü sevdiğinize kavuşmak.
O zaman kesin biter çünkü aşk.
Siz en güzel cümlelerinizle şiir okumak istediğinizde,
Eşiniz uzayan tırnaklarınızı kesmenizi isteyecek.
Ya da kokan çoraplarınızı kirliye atmanızı.
İşte o zaman anlarsınız.
Mantar bir dünyanın buhurdanlığında kaynadığınızı.

Velhâsıl,
siz şaşkınlar,
bahardan aldığınız haritayla,
hiç bulamayacağınız bir defineyi arıyorsunuz.
Ve bulduğunuzda sizin olacak sanıyorsunuz.

Ben baharı hiç sevmem.
Hele ki cânım kıştan sonra,
Siz şaşkınların aksine,
kış benim gözbebeğim.
Çünkü yalanlarla ısınmaktansa,
gerçeklerle üşümeyi tercih ederim.

Murat HALICI