Bahtıma Cemre Düştü

Şubat'ın ilk haftası
birinci cemre
havaya düştü

gök başını eğdi
cemre buluta değdi
bulutlar şişti
yağmur kar dolu
yağdı yere düştü

her taraf
kar tipi boran
yerle gök arası
amanın aman
yer de gök de
toz duman

Şubat'ın ortası
ikinci cemre suya

göller dondu
ördekler kondu
çatılar salkım buz
buzu çözecek tuz

Şubat sonu
üçüncü cemre toprağa

toprak ısındı şişti
kayalar yandı pişti
yollar çatladı yarıldı
su toprağa sarıldı
buluştular derinden
bahar sevincinden

artık ne tipi boran
ne ayaz ne de kar
her yerde bahar var

son cemre bana düştü
içim ateşiyle yandı
cemre beni mevsim sandı
cemre bana dadandı
ama aldandı

ilahi cemre
n'olaydın da
sen
havada yağmur
suda buz
toprakta buhar kalıp
benden uzak duraydın

ilahi son cemre
bana düşmez olaydın