Bakır Rengi Bir Gülüş

Körüğün harında

bir kalay be usta

paslanmış yüreğime

biraz pamuk

mahir elde ter biraz

bakır bir gülüş

sonunda

Düşüncemi parlattığım kazan

nicedir göçebe

yunmadan konulmuş gibi

ateşten dokunma kefene

Ki ben

tütün sarar gibi sarıyorum

ölümümü her yeni günde

yas tutmuyorum

körükle sarmaş dolaş

Oysa hiç sigara içmedim

ciğerlerim deprem yeri

cayır cayır yanarken

cehennem bilmedim

adamlığın cennet diyarını

Adamlık ki

ömür kalayından geçmekti

yangına körükle gitmeden

sabır yağdırmaktı dibine kadar

toprağın

insanlığın

dünyanın

Orman bildim

kül olan yanlarımı

yandıysam

yanıyorsam

yanacaksam

bildim ormandım

Kök bendim

acı ben

sevinç ben

d/allandım

budak verdim

Bir fatihanın eşiğinde

dualar yağdırdım ölümüme

bakır bir gülüş sığdırdım

tabutum ağaçtan

nice pas gördüm

nice k/alay

Toprağın özeti

yeşillik değildir

bildim