Bakkal Mehmet Ali Amca

Rahmetli babamın kadim dostlarından,
Elli yıllık arkadaşı,
Benim de en kıymetli amcalarımdan;
Bakkal Mehmet Ali amca,
İnşallah unutamazsın,bu şiiri okuyunca...

İşyerimizin olduğu Denizciler caddesinde,
Yıllarca bakkalık yaptı;
Şimdiler de doksanlık çınar olsada,
O zamanlar gençti,dinçti...
Doğumunu soranlara,1337 der eski hesap,
Görmüş geçirmiş,hayat tecrübesi desen,
On üzerinden on...

Gençlik yıllarında,almanyalara gitmiş.
Başından neleeer geçmiş neler,
Sabaha kadar anlatsın da dinle...

Bakkal dükkanı yıkıldıktan sonra,
Bir müddet skoda arabasıyla,
Nakliyecilik yaptı.
Kendide biraz ayaklarını eğri basardı,
Takılırdı esnaflar,skoda bacak diye,hiç kızmazdı...

Gençliğinden beri şiir yazar;
Ama ne şiirler bir görseniz,
Çoğu rahmetli hanımının üstüne...
Soranlara''Ayı'nın üç türküsü var,üçüde,
Armutun üstüneymiş'',
Benimkisi de o hesap işte derdi...

Sigara kullanmaz,sadece pipo içerdi...
Bir fıkraları vardı,
Gülmekten yerlere yatardınız.
Kendi başından geçen olaylar,
Çoğu fıkrayı solda sıfır bırakırdı...

Almanya'dan trenle dönerken,Yugoslavya'da mola vermişler,
Az kalsın yalnış trene binip,taa Moskova'ya gidiyormuş.
Bunun gibi daha ne macera...

Bir gün alkol muaynesi yapan,
Bir trafik polisine,bir sarhoş taklidi yaptı,
Memur alkolmetreye üfletip,
Sıfır alkol çıkınca,kafayı yiyecekti nerdeyse...

Rahmetli babamla,ayrı bir hukukları vardı...
Vatan sevgisi tavan yapmış insanların en başındaydı.
Bazen darlanırdı,dardı,
Şeker hastalığı ömrünün sonuna kadar yardı...
Elinizi bir sıksın,sizi bağırtırdı;
Bu nasıl acı kuvvet derdiniz.
Tatlı tatlı işletmeleri meşhurdu,
Her zaman olmasada,bazen yerdiniz.

Bir tanısaydınız,
Bu nasıl bir adam Allah'ım,
Nasıl güzel bir insan derdiniz...