Balıkçı Teknesi

Demir alıp kalkınca limandan,
Yeni maviliklere yol alması gerekirdi,
ufaktan ufaktan.
Üç beş tayfası, bir de kaptanıyla,
Maviligin kalbine inmesi gerekirdi,
zamandan, hazandan.

Her biri bir umud, her birinin hayali vardı.
Gelirmi geri bilinmez o gemi.
Her ayrılıkta olduğu gibi, gitmesi gerekirdi.
Bir kuru soğan, bir de ekmeği,
Zulalarında umud, birde çatlamış elleri.

Bilinmez neleri götürdü ama,
Bekleyen bir çok aile vardı kıyıda.
Kimi ekmek kavgası, kimi heycan tayfası.
Dönecekmi geri belli değil ama.

Dalgaların içinde sürülecek.
Kış dediğin en çok, ona görünecek.
Sabahın köründen, gece yarısına.
Dönermi dönmez mi, orası muamma.

Atılır oltalar, beklenir usulca.
Ya gülecek yüzler,
ya da hayal kırıklığı olacak amma.
Bağırır reis, söylenir tayfa.
Hepsi bir amaç için ordadır amma.

Zaman akar gider, ömür hibe edilir.
Bilmez ki kimse, o gemide nasıl beklenilir.
Bir lokma ekmek için, gün battı verir.
Ya kuru ekmeğe,
Ya da rakı sofrasına eşlik edilir.

Toplanır olta lar, yelkenler forra.
Bekleyenler vardır, beklemek zordur ama.
Kimi ailesine gider, kimi yanlızlığa.
Ben hep olduğu gibi, rakı sofrasına.

Bilmez kimse beni, yargılarlar deli gibi.
Bir tatlı tebessümdür, her kötü sözün piri.
Içimde bir dünya var, tam yangın yeri.
Ne deniz sürdürebilir, ne itfaiye Eri.
Hasrete dem vurmuşum, dönülmez geri.

Sordular sual ettiler, nedir dediler derdin.
Ben bir balıkçı teknesiyim dedim,
görmüyorlar halim.
Şair bile yazdı, karaladı,
Tayfa'dan bahsetti de, beni soran olmadı.!
Onca yükü taşıdım her allah'ın günü.
Yazık bu tekneye diyen, bir kul var mı.?

İşte ben buyum, yok bir kurtuluşum.
Yanlız doğdum,
Yanlız öleceğim, budur tek doğrum.
Bırakın yansın yüreğim, belki kurtulurum.
Kara yı görmeden, belki boğulurum.

Sevdaya düşman, ayrılığa aşikarım.
Hasretle barışık, mutluluğa düşmanım.
Ben bir balıkçı teknesiyim, hor görülmeye alışığım.
Herkes kendi kavgasında, ben hizmet aşığıyım.
Ki ben ! herkesin gördüğüne değil,
Göremediğine aşığım...