Balkon

Gün biter
Çöker geceye serinlik
Balkona çıkar bedenim
Gölgesiz,ıssız



Suskun,yalnız çaylarımda demlenir içim
İçim,
Gündüz artığı kederlerim



Yoldan geçerler
imrenerek bakarlar
Bir balkona
Bir çaya
Bir bana
Nazarları değer bakışlarında



Bilseler
Benim aklım yürüdükleri yolda
Oturuşumu vermek isterdim
Adımlarındaki kanatlara
Candaki sıkıntıyı
Takabilsem mahkum düşlerimi kollarına
Bakmazlardı bir daha
Ne balkona
Ne çaya
Ne bana