Balkon

balkona gel de ,
göreyim seni.
alışık değilim yüzünü görmemeye...

oysa şimdi,
saliselerin tahamülsüzlüğünde,
günler haftaları,
haftalar ayları,
ne acı bir sıtma ki?
aylar yılları bulacak.
biliyorum.
çünkü biz biz değiliz artık.

senden kaçtığım yollarda seni arama çelişkisi,
bir toplu iğne paradoksu gibi:
dünyayayı toplu iğnenin ucunda sektirmek,
sektirirken ne toplu iğne ucunu büyütmek ;ne de
dünyayı küçültmek...
aslında mümkün,
o kadar ötelenmişliğin ardında,
rüzgarında kırılmış dal gibi...
mümkün aslında bir düşün,
atomun çekirdeğini,
kuantumunu,
yani;
dünya, evrende bir toplu iğne ucu kadar...
yani anlatamayacağım galiba,
bu kozmik düzeni,
sonuçta
homo sapienscikiz altı üstü....

yani seni görmemeye çalışırken,
balkonundan geçmek....