Bana Şair Deme

Bana şair deme,
Bir damlanın, çöle inişiydim sadece,
Bir öksüzün,
Babasının yolunu beklemesiydim ,

Bilirsin;
Her acı sitem yüklüdür biraz
Vicdanımın;
Günaha boğulan sancısını sunuyorum sana,
Ve;
Atıyorum korku kadehimi elimden,

Unutma;
Şairin dört mevsimi vardır.
Matem gözyaşı,ölüm birde kavuşmak,
Bilmelisin;
Kavuşmak;
Bir şeyler feda etmekle olur ancak,
Bir parmaklık isyandan başka ne verebilir ki?
Yüreğimin;
En karanlık mahseninden sesleniyorum;
Aç parmaklıklarını Kalbimin!
Ulaşmam gerek sana!

Bilmelisin;
Güller baharda açar,
Ve sen;
Şimdiden şair diyorsun bana,
Sevgiyi geçmişte unuttum,
Gözlerinde unuttum,
Almamacasına,
Sevemiyorum işte,
Ve sen hala şair diyorsun bana,


Şairler umut verir yalancı sevdalara,
Sen bir şair sevmişsin bilirsin,
Filizlenir ancak;
Tohum karışınca toprağa,
Bir kış akşamı,
Yağmurlar yağıp ta gün varır da sabahlara,
Hatırlatırım o zaman kendimi;
Kapının önünde açan, siyah bir papatyayla,
Sevgi fedakarlık ister, istemem seni!
Bir mevsimlik ömrüm olsa da razıyım,
Beni koparıp ellerine alma,
Hani papatyalar beyaz olurdu?
Ve sen hala:
Şair diyorsun bana!

URFALI MEÇHUL