Barika-i Aşk

Baharın mis kokulu nisan yağmuru,
Aşk tohumu serpilir,gönüllere düştüğünde.
Recm olur delik deşik olurcasına.
Islatır, verir cereyanı iliklerine aksedercesine
Kökleri öyle bir sararki;
Anlayamadan, daha doymadan
kana kana yudumlamadan,biter!
İnfaz edilirsin, kurtulamazsın haşin
cellatın pençelerinden.

Asamm eser, âma bırakır,dil yutturur.
Şâhikaya varamaz herkes.
Kalır ortasında bazen ölümün
memnundur, çeker nisanı göğsüne.
Bırakır kendini
uçurumun nihayetine.