Bartın'da Sonbahar Yağmurları

Sonbahar yağmura doyamadı.
Söndüremediği içimdeki yangındı.
Hiç bitmeyecek hasretle yağdı.
Yanık bir türkü yükseldi Bartın'da
Yağmurda yürüyen Halil yalnızdı.

Ne hasretmiş bu ki hiç bitmeyecek.
Bir bu kadar daha yağsan dinmeyecek.
Bu toprak seninle sensizliği özleyecek.
Eşlik edecek çalan şarkılara gözyaşları.
Korkuyorum benden kalanları silecek.

Beklemediğim bir anda kapımı çaldın.
Sen sen ol bir daha bırakma sakın.
Candır bu, toprak diye nasıl kıyarsın.
Salma üstüme yapraklarını sonbahar.
Sanki bir gün sen de toprak olmayacaksın.

Ey benim gibi yalnız ve çaresiz Bartın.
Bırak bu yağmurlar yüreğine yağsın.
Her damlası sıkı sıkı sarsın sarmalasın.
Varsın bir bir terk etsin yapraklar beni.
Yağmurlar acımı söndürür mü sandın.

Bu hasrete bu kadar yağman yetmez.
Yangın bacayı çoktan sardı artık sönmez.
Ne kadar yağarsan yağ Ekim'le bitmez.
Bartın'da sonbahar son kez ağlamıyor ki.
Bizim gibilerin ilkbaharı ölümle bile gelmez.


EKİM 2013