B/aşka H/az Seramonileri

/gün devrilip aşığın geceyle imtihanı başlarken
İlk soru hep yalnızlıktır, kompozisyonu yazılan/



insan dönmeye görsün yüzünü
içindeki aynalara
hemen bir kır(ık) hatırlatır kendini
sebep olan acılarla
bir mendil de diğerlerinin ellerine
oynasın durmaksızın
eski kalelerimizin yıkımı- filmi



hani eliniz olsaydı
bir hokkabazın çarçabuk elleri gibi
bir çırpıda söküp alırdınız
masada bir örtü misali kendinizi



orada kalsın isterdiniz
şerefine ölümünüzü içtiğiniz şarap ve kadehin



bir yerde demelisiniz
bırak bu gün çatırdasın duvarları
ve yıkılsın başına hanesi
bu ç/alan gerçeğin
sonunda normal bir insanın
sabahına uyanmak varsa
bırakalım oynasın kader pençesi
bu çile yumağıyla



/bize acılarından yorulmuş bir ruh değil
onlarda dinlenip kendini bulmuş olanı gerek/



bir adım sevginin yamacında duran yalnızlık kadar
bıçak sırtı olmasaydı aşk
bu kadarcık kesini yankısıyla
kesifleşmezdi belki söz kanatan şiirler
ne müzik
ne de onlara dil olan şarkılar
yağmurun bir bulutun göz içlenmesi olduğunu
haber etmezdi yüreğinizde romatizmal acınız



şair miydiniz bilinmez
oysa siz
sen'inize içsel dökümünüzü yaparken
hüzünün size yakıştığını söylediler
bir tek siz bildiniz sensizliğin
modası geçmiş bir yalnızlık olduğunu



26şubat11