Başkaları

Hayat mı?
Ben hayata merhametimle bağlıydım
Beni ben yapan son çığlığım, tek varlığımdı o!
Bir merhamet ki içten içe yanan
Bir görümlük aydınlık için cihana kafa tutan
Fakat kendisine asla acımayan!
Kitaplar yazmaz belki, yürek arştan büyük!
Ve ben mütemadiyen başkaları için atan bir can
Başkaları! Yani tesadüfen karşımıza çıkan
Acının yoğurduğu beden, gözyaşı, bir fincan, bin dolan
Kaya gibi bir öpücük, aile dramı, aldanış falan filan
Yaralandım, kırıldım, milyonara bölündüm
Yaldızlanmadan cemre Kaf dağına sürüldüm
Karşılık beklemeden sevdiğim yılanlar oldu
Doğrusunu bildiğim halde inandığım yalanlar oldu
Zehir zemberek sabahları taç ettim hiçlere
Bereketli topraklar gibi bire sonsuz verdim
Buz dağı olmayan kutuplar gibiyim her yanım güneş
Kör kuyulara atın kanımla yazdığım şiirleri
Kim bu başkaları?
Nerden ve niçin ebedlenirler veya bedlenirler bilmem
Değil umrumda! Tek bildiğim muzdaripim şimdi
Bayağılaşmak, seni asla bağışlayamamak düşüncesi
Sol yanımda bin cehennem ateşi
Söndüremezsin beni!
Başkalarında başkaları için yaşamak!
Akıl sır ermeyen körkütük bir azap bahçesi
Umutsuzluk, katran karası fecr
Kabuslar kan gövdeli, üzerine abanan yorgan
Nerden bileceksin sen benim neler çektiğimi?
Çölde babasının elleriyle diri diri gömülen
Bir bebeğin kızgın kum taneleriyle parçalanan ciğerleriyim
Sesim çıkmaz. Eyvahım, ahım bende gizli...
Kendimi paraladım sahte tebessümler için