Başlığına Haciz Gelmiş Şiir

Ben kaptansız bir yelkenliyim
Nereye eserse rüzgâr oraya giderim
Ne liman ararım ne bir koy
Kezâ ne de sığınmaya muhtacım
Bırak bir nihânın içinde kaybolayım
Al beni de içine ben de bir sır olayım
Belki o zaman inanırım
Derim ki ben de yaratıldım
Ve belki de o zaman secdeye varır başım
O zaman durulur şu kudurmuş denizin suları
O zaman diner dalgaların çarptığı göğsümün ağrısı
Belki o zaman anlarım
Derim ki ben de insanım
Topraktan oldum toprak olacağım
Akar gözyaşlarım
Ağlarım
Tut elimi çek içine
Bırak beni sende kaybolayım...