Başlıksız Şiir

neşesizlik kaçmış gözlerime
dünyanın tüm akşamları, üzerime çökmüş
oturdum sesizce bir köşeye
yüzümü dizlerime dayadım
öldüremedim şu boşunalık duygusunu...

zamanı beklerken, zamansız
çıplak karanlık tenime dokunuyor
sezen şarkı söylüyor
küçüğüm, daha çok küçüğüm
bu ağustosta yine büyüyecek miyim

kendime çıkmaz sokaklardayım
korkuyorum
ay, yüzünü göstermiyor
ıslık çalmayı da unutmuşum

yağmurda yürümeliydim
yaz geldi, yağmur yağmuyor
bilinci altına üstüne getirdim
takılıp düşüyorum
olsaydı kanatlarım
yıldızlara uçmak vardı şimdi ama
caniler sarmış dört yanı
yıldızlara işiyorlar
insanlar, kâtliamı çok seviyor

hoş gör okuyucu
dellendim birden
sağ kalmam için aklımı
aklımdan çıkarmam lazım
mavi heceli türküler, her zaman yazılmıyor

yüreğim tenha
aklım kalabalık
bedenim sitem ediyor

güneş, tüm çürümüşlüklere yorgan
ama
bekleyemiyor
ağlıyor..
ağlıyor...