Başlıksız Şiir

Dalından düşen
Küskünce
Biraz da kırgın
Bir yaprak misali
Savruluyorum
Hayatın boşluklarında

Bahar tükenmiş
Yaz da bitmiş
Hazan vurmuş beni
Sararıp solmuşum
Ve d’üşüyorum
Sıkıca
Tutunmaya çalıştıkça dalıma

Gittikçe
Daha fazla kırılıyorum
Can kırıklarım
Yüreğime batmış
Ruhumun heryerine saçılmış
Ne kadar çabalasam da
Eski hâline dönemiyor

Yüreğim
İçine içine kanıyor
Ruhum kendini tüketiyor
Ben
Hiçbir şey yapamıyorum

Kırılsamda kıramıyor
Üzülsemde üzemiyor
İçime ata ata
Yüzümde bir tebessüm
En az hasarla bitsin istercesine
Bir umut işte bende
Hayat yolunu
Yürümeye devam ediyorum