Başlıksız Şiir

Seni görememek yaralıyor beni,

Görmek ise yalnızlaştırıyor,

Ve utanıyorum gözlerine bakmaya senin.

Özlüyorum gök mavisi gözlerini,

Bir kere daha görmek isterim,

Ama dedim ya bakamıyorum ,

Utanıyorum.

Zifiri karanlık saçlarından bir tutam istesem,

Ya da gülüşlerinden bir parça,

Bakabilmek için utanmadan,

Verir misin,

İstiyorum çünkü sen varken karşımda,

Utanıp da bakamıyorum sana.

Senin verdiğin yalnızlığı özlüyorum bazen,

Hiç konuşmadan yanında oturmayı 

Senin demlediğin çaydan içip,

Eline sağlık diyememeyi,

Beni sevdiğini söyleyememeni,

Özlüyorum bazen.

Bir gün gelip unutursam eğer.

Çünkü bunu çok istiyorum,

O zaman tekrar ben olabilirim sanırım.

O zaman gözlerine bakabilirim,

Ve gözlerine bakabilmeyi istiyorum,

Seni unutma pahasına