Basri' Gömleği Kanlı Çocuk

Az önce basrinin gömleğini giydim bebeğim
Basri'nin gömleğini giydim biraz önce
Şimdi de basriyi meşrulaştırdım
Sonra cilt cilt eller sıktı boğazımı
Ve uzunca parmaklar,ensemde.
Bir şair yüzüme maskesini zımbalıyor
Ben şair ölürüm diye korkuyorum
Ve korkmak damarlarımda makyajsız bir kadın gibi duruyor
İçtiğim ilaçlar beni kendime getirmez
Zira kendim ve ben iyi iki arkadaşız
Fakat bu beyaz ceket
Kendimden sıyrılıp kaçmama sebep oluyor
Kırıcı isimler takmanıza gerek yok
Benden uzaklaşıyorum,o kadar.

Bu günlerde biraz tersim kusuruma bakma bebeğim
Ama ters düz ettiğin bir hayatı sığ yaşamamı bekleme
Daha çok aynaya baktığımda böyle oluyorum
Sana sesleniyorum ve o adamda sesleniyor
Sana şiir okuyorum o adamda okuyor
Sonra duvarlar damarlarımı kundaklamakla uğraşıyor
En çok böyle zamanlarda çarpılası bir adam oluyorum tanrı için

Yaşlanmış bir çocukluğun ayak izleri bunlar bebeğim
Ellerini ellerimde düşününce
Monodram tarzında manşetler birikiyor alnımda
Ve sonra bir kriz patlıyor
Gazeteler yanıyor
Duvar afişleri parlıyor
Odamın tavanı boyunca büyüttüğüm resmini görüyorum
Tenin bir bayram sergisi
Gözlerin aynı anda koca bir topluma ilham veriyor
Bilet yirmi lira yazıyor
Ve ben cebimde ki son yirmi liraya tükürüyorum
Çünkü;taksiye binip,eve gidip son bir kadehi oturtup göğsüme asmam kendimi
En az otuz liraya mal olur
Karşıdaki büfeye sürünüyor ayaklarım

-Bir kutu jilet lütfen.