Bayan Pandomim

kollarından hüzün akar
yüzünde o palyaço maskesi

kimilerini sevmez
kesin hükümler verir

çocukluk yapmaya bayılır
fakat ciddi bir büyüktür o

her şeyi unutur
ya da -mış gibi yapar

yazılar yazar çantasında saklar
insanlar biriktirmeyi sever

taşlar toplar dünyadan
sanki bizden değilmiş gibi

çok güler, bol güler, hep güler
imrendirir kendine

güzel yalan söyler
sezemezsin bile

bazı amaçları var
bu uğurda her şeyi ezebilir

çok yalnız
herkesi kabul etmeyebilir sınırlarına

gizemli de biraz
geçmişini kimse bilmez

karar vermek biraz zor ona göre
seçtiğini unutur

renklere aşık
siyah ve mavi

zıtları sever
yaşamı da ruhu kadar karmaşık

küçük mutlulukları sever
çocuklaşır aniden

saçma olan her şeye bayılır
mantık aramaz yaşamda

çabuk sıkılır
buraya kadar okumaz bile

nemli gözleri sahne
gösteri pandomim