Baykuş Seremonisi

arada korsan kelimeler sızar şiirlere
saksıya düşmüş zavallı çamlar gibi
düşlerden payeli rüzgârlar anafora bular zihni
eşelersin avuçlarınla o sızma melodramın aksini
zihne geçit vermez aklın yâr yanlı o bâkir kadranı
ki; ayrılık
kaybının kalanlarını yakan koca bir cadı kazanı ...!




en çok üretimi baltalar ayrılık
ayrılık da en çok hazmı...

diline teğet uçuşur havada ciğerci kelamları

_giderse kendi bilir...
_değmez bile!

öyle değer ki aslında...

nargile dumanıdır sadece
fokurdarken için saate ters yönde
en iyi gecelere mayalanır yalnızlık
hırsın kendine attığın binlerce mesaj olur
neden?
nasıl ?
niye?
...

sorulara cevap köpeklerden gelirse hele
tedavül son zilini çalmıştır zaten
sandalet gibi pek havalıdır filikaların!
ama
gemi çoktan suyun altına yatmıştır
ya da ihtimal son çırpınışlarındadır...!



suç, hani hep saklanmaya meyillidir ya
suçlu da arınmaya...



ürkek, korkulu garip bir torbaya dönüşür us
hep astarı çekmiş olur bu yüzden!
neden rüzgâr hep saydam yüzleri sever!
neden hep yalnız gemiler daha çok zarar görür
kendinden çıkanlar hariç tüm nefesler
düşman görünür ,acımasızdır
nazar el sallar bâkir camlardan
lâkin açamazsın...!



gece...

paralel kontak vakti yıldızlarla
iletmez akımı rüyalar
ondan
en iyi iletişim uyumamaktır
beklersin
baykuşlar martılarla nöbet değiştirene dek
umulur ki;
gece donunu indirecek de
belki paratlı sabah umudunu üzerine işeyecek
en berbat şey de
umuda dair o umutsuzluğu hem de ütüsüz giyinmek ...!



sabah...

işte
bir kere daha
eski Romalılar gibi çarşafa dolanık uyanmak
ağdaya gelmez bir suratla son sürat bir küfür aynaya
nasırına acımadan son vites bir tekme daha hâlâ kıramadığın kapıya
ajanslar yine abartarak haberler üfleyecek
kimin eli kimin cebinde yarım şehvet

az sonra ,
biraz sonra ,
hemen şimdi...


işte
alnının matemi gibi eğri yazılmış günler
trendi ve imgelemi sana hiç değmeyecek o hayat treni
katarla âdet savan bugün nasılsın? yüzler
önemsiyormuş sekmeli ilgilenir gibi muhabbetler...


işte;
bir sonraki baykuş seromonisine dek hep böyle geçip gidecek

ve
bir tek senin önemlerine asılı duran
kimsenin bilmediği o acı çengel
yine bir şişenin mantarından süzülecek;


o bayan kuş bugün de gelmeyecek...!




ToprağınSesi