Bayram Ve Evlat

Bir bayram daha geldi
Babasız evlatların evlatsız babaların bağrında kurşun
Kurşun ağlar, özlem ağlar, bayram ağlar

Kurşun mu ağırdır, özlem mi
Bayram namazına giderken sağ elin yoksul
Sağ elin öpülmezken
Öpülmezken cennetten çalınan bir elma
Şekerler acı gelir çocuklara
Çocuklar acı gelir babalara

Afâk bütün hande, cihan başka cihandır;
Bayram ne kadar hoş, ne şetâretli zamandır!

Bir bayram daha geldi
Hangi yüze salıncak kurabilir yetim çocuklar
Hele su akarken gözlerine gün boyu
Akarken ciğerlerine yaşamın koru
Hangi çocuk sevilmeyi ezbere okur
Bu savaşkan topraklarda toprak bile ağlarken
Çocuk ağlar, özlem ağlar, bayram ağlar

Soğurken pencerenin köşesinde babaların çayı
Bayramlar gelir geçer ufuk ötesinden
Kırk bin minare yüksekliğine erişir hasreti
Ezanlar okunur sala esvabıyla
Baba ağlar, minare ağlar, bayram ağlar

'Can bula cânânını
Bayram o bayram ola
Kul bula sultanını
Bayram o bayram ola.'

Bayramlar gelir
Avuçlarında yemiş, çerçiler gibi
Bayramlar gelir, çiğdemli bahar havasında
Babanın gözlerindeki solgunluk neden
Ya evladın avuçlarındaki ayaz öyleyse

Sen de gel bu bayramla, misafirim ol
Kolonya kokulu teninle gel
Hayal bir çekimlik cigara gibi
Öpebildiğim avuçlarınla gel
Sultanım ol

Susarsan evladım kulaklarıma
Gözlerime karanlık olursan eğer
Bütün madde ağlar dudaklarımda
Sonra ben ağlarım, özlem ağlar, bayram ağlar