Bazen

eflatun gecede çocukluğum
dilinde esmer hüzün sözcükleri
nakış işler gibi
yalnızlığıma
güneşli hayallerime küstürüp
iğreti karanlığa taşıyan
ışık gölgesi
sana da bulaştı
ömrümün suyu



gökyüzüme kar yağıyor
aynalarda çatlağı soğuğun
üşür ayın şavkında anılarım
sen
hüzne adımı çağıran adam
uzun yolculukların dehlizinde
kapımı çalan gölge
mor salkımlarca
uzayan



artık dışarıdasın yüreğim
yağmurun
acının
ürperttiği seslerde
kurak ve ıssızsın
açmasanda perdeni
içimin ülkesinde
ipekten gecesin
ve hiç büyümezsin
kara sevdanın
ak saçlarına


varılmayan iklimsin
kuytularımda
ne zaman sarılsam sana
düşün benim
ilk sevdaları yaşayan
şarkılarında


bazen ölüm kokarım
bazen yasemin
gözlerinde

....