Bazen İnsan

ğsessizliği dinlemek ister bazen insan,
aslına bakarsan sessizliği değil kendini.
su misali akan zamanda, uçup giden gençliğini
benliğinden ödün verdiği günleri anmak ister.

önce bütün geçmişini film şeridi gibi,geçirir gözlerinden
sonra günün yoğunluğundan,gecenin karanlığına düşüp sorgular bütün hayatını

nerde doğru?
nerde yanlış?
nerde keşkeler?

nasıl geçmiş zaman?
nasıl tükenmiş ömür bilmek ister?

umuda giderken,
umutsuzluğa düşerken,
gülerken,ağlarken,
solarken,canlanırken kim ya da kimler var yanında?

yürek kimin için çarpmış?
kimin için yanmış bilmek ister.

belki ilkdefa duyar gerçekleri
belki de illk defa duyar neftretleri

zifiri karanlık,iyice çökünce yalnızlığına,
yavaştan uyku düşer göz kapaklarına
derin hülyalara dalar birden.

şafak söker,bir zaman sonra yeniden canlanır insan
kurtulur gecenin bütün ağırlığından
yine bastırılır günün yoğunluğunda dertler,kederler,duygular,düşünceler
yine dünyaya kapılır bütün bedenler.