Bazen Sırt Döner Güneş

// Şaşıyorum akıl dümenine rotanda dönsün bırak !!!
vardır her yüreğin ciğeri ve çatlamış duvarlarında ılgıt ılgıt kanayan iniltisi //




bazen sırt döner Güneş
ve bazen anne sütünden mahrumdur hislerin
bazen ölürsün akşam üzerleri
usuna dokunur bir beti benzi çocuksu
dokunursun usuna
balçık çamur
yaman durur gönlünde sessizlik
gönlün sevgi çiseler sadece lakin banamazsın ham şerbetine
adalet bir namlu ucuna benzer fazlasıyla
gayretli gözyaşların
sığınırsın...

aslında bilirsin ne işe yaradığını ellerinin
ak sayfan olur tek tesellin
ve tecellin olur satır satır şiir
bilirsin ne kadar acemidir art niyet
toz zerresi gibi savrulursun bile bile
bir yeni yetme koşar kan ter içinde
fikri bıçak kesiği
sarılırsın gölgene biçare
dedim ya adalet
bülbülün dinler gülün boyun eğer




bırak gece gözlerini ölsün
yaka paça en sevdiğim şiirimi vurmuşsun
görmelisin
oysa ne kadar masumdur şiir
annen kokar kolların
bıyıklı baban sarar
öyle bir sızlar ki bazen direğin ak gerdanın rengidir çocukların
şiire ilişir usul usul yarenin
ağlarsın
-Ay akşamdan ışıktır edebini görmelisin



Aslında toksundur kötü kalpli masalın cadısına
bilirsin zehirdir sunulan elma
dokunmazsın buğday tenli ellerinin terine
açlığına dokunur
bir bir omuzlarına yıkılır masumiyeti hayallerinin
söner Ay ışığın
bilirsin tanrı bırakmaz ellerini tutarsın ellerinden
yazarsın yeniden...


// Adaletsiz vuracaksan özümden SEN okuma !..//