Be Gülüm

Gittiğin günden beri gelir diye beklerken

Solmuş çiçekler açtı, nerde kaldın be gülüm?

Sana hasta şu kalbim heyecandan teklerken

Kapanmaz yara açtı, nerde kaldın be gülüm

Dört mevsim on iki ay, gece gündüz hesapla

İçimdeki yangını söndürdüm hep serapla

Yürek teselli bulsa geçiyor ıstırapla

Bir ömür gelip geçti nerde kaldın be gülüm

Küskünler barıştı bak, edilen onca sözden

Yazın sonu bellidir göz kırpar kışa güzden

Gürledi gökte bulut şimşek bahsetti bizden

Yedi renk ışık saçtı nerde kaldın be gülüm

Kırıldı tüm aynalar göstermiyor yüzümü

Duvardaki resminden ayırmadım gözümü

Bu ayrılık sınarken körükledi közümü

Külüm savrulup uçtu, nerde kaldın be gülüm

Kafkasi de aklına, bir an gelse olmaz mı?

Düğümlense sözlerin, gözün yaşla dolmaz mı?

Gönlünde g/iz olanı arayıp da bulmaz mı?

Hayatın tadı kaçtı, nerde kaldın be gülüm

Kafkasi