Bebeğim

dört duvar arasında kaldım sensizim
zaman gecmek bilmiyo çaresizim
sular kadar berraktı bu kalbim
ceylan gibi masumdu yüreğim

saatler akıp akıp gidiyordu
ölüm adım adım yaklasıyordu
mağduru oldum bu sevginin
tuttu bırakmıyordu

ayrılık vakti gelmişti artık
nasıl gecti uyandık
ölüm artık pencemde
aylardan ya kasımdı ya aralık

buz gibi odalarda üşüyorum bebeğim
sarsan beni kollarına ısınırım meleğim
karanlık dünyam aydınlandı sanki
seni gördüm göreli deliyim divaneyim