Bedenim

Yokluğun beni değiştirmedi de
Hüküm sürüyor
Bedenimde..

Adımlarıma sözüm geçmiyor
Bu günlerde..
Nereye gitsem
Kendimi bulur oldum
Seninle buluştuğumuz
Yerlerde..

Ne zaman konuşmak istesem
Dudaklarımdan sen!.. dökülüyor
İçinde adının geçmediği
Cümle kuramaz oldum
Ne yapsam!.
Dilim dönmüyor..

Davul çalınsa duymuyorum
Sadece kahkahaların çınlıyor
Kulaklarımda
Kapatıyorum ellerimle
Sesin beynimde zonkluyor..

Gözlerime ne demeli
Sadece sensin misafiri
Baktığım her yerde
Bana seni gösteriyor
Yumuyorum gözlerimi
Hayalin gözbebeğimde oturuyor..

Hani o çok sevdiğin
Gül bahçesi, bebeksi tenim
Susuz toprağa döndü
Kurudu, ihtiyarladı şimdilerde,
Tenim bedenimde
Can çekişiyor..

Çok da zeki sayılmazdım
Kendime yeterdi aklım,
Durmuyor yerinde kaçıyor
Düşüncelerim çıldırıyor

Yanındayken kuş gibi
Çırpınan yüreğim
Kendine yük görüyor beni
Gönülsüz yapıyor görevini
Artık atmak istemiyor..

Bildim bileli asiydi duruşum
Ama bu kadarı da fazla
Ruhum isyanlarda..
Bedenimden çıkmak istiyor..

Bırakıp gittiğin günden beri
Bu beden sanki devleşti
Hiç bir yere sığmıyor
Hiç kimse yanında
İstemiyor beni

Konuşuyor bedenimin dili
Bekle diyor bekle
Geliyorum..

Ben gidiyorum sevgili..

Toprak!...
Beni çağırıyor..