Begonyam

Sen yokken balkonuma begonyalar ektim
Bakıpta hasretin hafiflesin diye
Geçtiğin kaldırımlar öksüz kaldı sen gidince
Attığın her adım bir anı oldu mahallede
Şimdi boş sokaklarda seni ararım
Ağustos böceği vızıltısında gece sokak lambasına bakarım
Bir kelebek çıkıverir ışığa doğru
Sonra bir bakarım balkonumda
Begonya yüzlüm kelebekler bile çaresiz yokluğunda
Dokunamam,kıyamam
Yanarım ama yakamam