Bekle

beyaz bir kefenle örtünüyorken toprak
çığ tutar eteklerin
kar taneleri üşür kaşlarında
kuşlar ölür
kışlar titrer bakışlarında

köklerinde uyur baharlar
gövden beyazları kürür
bak yüzün çamurlaşır
tomurcuklarına ölüm yürür

çek başını
gömül yamacındaki derinliklere
kim tutar seni
toprak döllenmeye görsün bir kere

omuzlanırken koca bir mevsim
sapmasız fırlar zemheri
kazınır etine kuşpalazı bir yangın
yinelenir aşkın ezberi

kötürümdür bu şehirde aşklar
kuzgun istilasındadır bütün sahil
musallalar kurulmuştur
bir işgalin kalıntıları uyur kıyılarında
vebalı bir salgındadır ciğerleri
çocuklar uyur kollarında

vurulur çelimsiz bir düş
kömür karasına keser gece
diklenirsin ya tipiye inat
ıskalamaz fırtınalar
yapışırsın ayaklandığın yere

yalancı baharlara çıkar adın
pusudadır filizkıran fırtınalar
yeşil yapraklarında kömürleşir
üzerine çiğler yağar

dışarısı soğuk
dışarısı kar
bilirim ki kafesler sana dar
birazdan duvarlar çatlar
dingin bir şafak belirir
biter
biter bu artçılar

çek kendini
sokul yamacına
gövdende uykuya dalsın ayaz
bekle güneşi
bekle
bekle biraz