Bekle Ki Leyla Konsun Omuzlarına

olgunluğunu tamamlayamamış sevda kadavraları
göğün ardı sıra dizilen
Ötenazi istiyor satır aralarında
Leyla'yı kahrediyor Mecnun'un yokluğu
Hekimi delirtiyor kadavranın kuruluğu

Ruhsuz,pulsuz bir intihar yalnızlık
arda kalan sütü kesilmiş bir kadın çoraklığında

bir üstadın ellerinden süzülüyor en verimli sözler
otopsisi başlamış;baştan ayağa kesilmiş bir sevda uzanıyor
buzdan yataklara
üşüyor
o da yetmiyor
donuyor,buza kesiyor tüm bedeni
yüreği dahil
ne isterdi harici kalınsın diye
can çekişir,şaha kalkardı bir meyhane delikanlısı
hepi topu bir neşter kesiği
ortalık kızıl bir kan havasında
ayrılığın kokusu sinmiş buzdan da olsa
veda etmiş ruhlara


Nihai bir sonucun isyanlığında
Eğilmiş toprağına bakıyor
çocuk saflığında
düşman kahpeliğinde
ölümsüzlüğün hududunda
can çekişiyor teslime etmemek için emaneti

ağır bir imtihan yaşadığı sevdanın
kara denizin bozgun dalgalarında
bir gariban Temel olur şimdi Mecnun
avuçlarında donmuştur Leyla'dan kalan
gözünün tuzu

salkım saçak dolaş ya mecnun çöllerinde şimdi
en güzel vahalarda biten narin bir çiçek oldu Leyla'n
o toprağında
sen öz yurdunda

hicaz bir şarkının duygu yüklü bulutlarından yağacak gözyaşları
sen arza uzat ellerini
ve bekle


bekle ki umut dolsun avuçlarına
bekle ki Leyla konsun bir güvercin misali omuzlarına