Beklemek mi Zor Bekletilmek mi

Yürüyorum İstanbulun ayaz kaplı sokaklarında
Ceplerimde ellerim
Dudaklarımda belirsiz bir şarkıyla.
Sokakla çig kaplı ve soguk
Üzerimde ikinci el montum var.
Senin hediye aldıgın bere
Sahi sevebilir misin son bir kere
İçten
Derinden.
Bakabilir misin gözlerime
Anlamlı
Derin
Depderin...

Otobüs bekliyorum o kalabalık durakta
Kiminin kulaklık kulağında
Kimisi ise kendi çapında.
Herkesin bir yolu var
Herkes bir yere çıkar.
Benim yolum tek ve dar
Ne yönden gelsem hepsi sana çıkar.

Kar yağmaya başlar yükseklerden
Sığınırım bir kafeye
Bir çay isterim en sıcagından.
Kalemimi kagımı cıkarırım
Başlarım şiirlerime bıraktığım yerden
Tekrardan.
Konusu yine sen olursun
Kahramanı da sen
Senin gidişinden başlarım anlatmaya
Okuyanlar cephe alır sana
Sebepsiz yere gider mi insan soruyorum sana
Her gidişin bir nedeni var
Senin beklediğim kim var ?

O değil di değdi mi gittiğine
Sevdimi o adam gittiğin yerde.
Oysa ben hep bekledim seni o beni bıraktığın yerde
Sarıldığın ;
Son kez sarıldığın o köşe başında
İlk kez öptüğün o bankta
İlk kez simit attığımız vapurda bekledim
Martılarla.
Kucagımda hep o sevdiğimiz kediyle
Bakkal poşetlerini taşıdığımız teyzeyle

Geleceğim demiştin ya hani
İnsan bekliyor işte aşk hali
Aptal aşık halleri.
Sahi mutlu musun
Seviyor mu seni
Aynı hayali paylaşabiliyor musunuz?
Sanmıyorum
Zannetmiyorum.
Bu arada
Ben hala o sokağın başında bekliyorum...