Bekleyiş

Yorgundu
Sigarasını bile tutmaya mecali yoktu
Parmaklarının arasından kayıp
Çamurlu suda söndü
Seyrekleşen saçları bir hayli uzamış
Kirden kaskatı olmuştu
Uzun zamandır kesmediği tırnakları
Nasır tutmuş, kırılmış, ufalanmıştı

Kim bilir kaç zaman olmuştu
Bir lokma ekmeği huzurla yemeyeli
İki çift kelam etmeyeli
Dudaklarına tebessüm uğramayalı

Belliydi, yaşamayı unutmuştu
Onun hayatı gam, keder olmuştu
Yalnızlık en iyi yoldaşı
Ve elinden hiç bırakmadığı değneğiydi hayat arkadaşı
Hiç aldırış etmiyordu
Üstünde bir şeyinin olmamasına
Titreyen dizlerini eski bir battaniye kapatıyordu
Her şeye rağmen bir sigara daha yakıyordu
Nemliydi gözleri ve ne tarafa baksa soğuk rüzgarlar esiyordu

Onu hiç kimse anlamıyordu
Ya bir paket sigara alıyorlardı
Ya üstüne bir kaç parça bir şey
Ya kalacak bir barınak
O bunların yokluğunu hissetmiyordu
O bunlar olmadan da yaşıyordu

O yok olan yuvasını istiyordu
Teni yasemin kokan eşini
Kıvır kıvır saçlarıyla kızını
Sofrasında ki bir kase sıcak çorbasını istiyordu
Yokluğu onlarla daha çok seviyordu

oturduğu köşesinde ölümü bekliyordu
nefret ediyordu kendinden
onlar yaşamazken kendi nasıl nefes alabiliyordu
cezalandırmıştı kendini
ölüme adım adım yaklaşıyordu...