Belki Bir Gün

Bir gün mutlu olacağıma inanmazdım hiç
Tâki sen karşıma çıkıncaya kadar
O eylül akşamı o yüreğimi dağlayan parkta
Keşke diyordum keşke hiç çıkmasaydın karşıma
Senin bana veda ettiğin bir ekim gecesi
Gitme diyerek omuzlarında ağladım
Ben sana veda ettiğimde
Yanıma kadar gelmeye tenezzül bile etmedin
Hazırdın bensizliğe,Bensizde nefes alabilirdin bu şehirde
Yinede gelseydin o gün yanıma
Görseydin beni sarhoş halimle,acısaydın biraz bana
Tek bir özür dileseydin ihanetine karşılık
Affetmezmiydim seni,sarılmazmıydım sana
Ben değil o gün sen bittirdin bizi biranda
Yinede beddua etmiyorum sana
Belki bir gün teşekkür bile ederim sana
Bu acımasız hayatı öğrettiğin için bana
Kimbilir belki kalbimde kalırsın
Belkide kalbimden yôk olup gidersin
Ben seni ölüme kadar bekleyeceğim
Karanlık köşemde tek başıma ölümü beklerken
Belki birgün,bir eylül akşamı sen yeniden...