Belki Bir Gün

Pencere kenarına fesleğen bıraktım
Olur da belki bir gün dönersin diye
Canı gönülden yakın, çokça ıraktım
Onca yolu belki bir gün yürürsün diye

Mecnun gibi erdi gönlüm bu yatırda

Bir çift söz kalmadı kırk yıllık hatırda
İlmek ilmek seni işledim her satırda
Olur da belki bir gün okursun diye

Efkarından ağlayan garip saz idim

Kara kış gönlünde bahar, yaz idim
Buğulu camlarıma ismini kazıdım
Gelir de belki bir gün görürsün diye

Ben var mıyım gönlündeki ağrında?

Bir ömür uyurum ipekten bağrında
Sana gönlümü yaktım aşkın nârında
Olur da belki bir gün üşürsün diye

Sensiz bir harabedir gönül yurdum

Vakit ayrılık, saatlerimi sana kurdum
Yelkovan gibi etrafında dönüp durdum
Akrep gibi belki bir gün yetişirsin diye

Aşk, akıl ile kalp arasında bir döngü

Gönülden gönüle işlenmiş bir örgü
Kirpiğimden gözlerine kurulu köprü
Gelir de belki bir gün geçersin diye

Düştüm gözlerinden tutundum yara

Dinmez kanı yüreğimde açtığın yara
Nice feryat figan kopardım nice nârâ
Olur da belki bir gün işitirsin diye

Kaç düğüm attım yanımda kal diye

Bir kez gülüşlerini yüzüme çal diye
Yollarına gönlümü bıraktım al diye
Gün olur belki bir gün seversin diye