Belki de

Ölü tohum
Sürgünsüz başak
Güneş hepten solgun
Yağmuru göç etmiş ülkenin kurağıdır avuçlarım

Her gidiş
Ay batımına
Kopçalayıp birikenleri
Ezanları susarken minarenin
Beyazlar giyiniyorum

Zıpkınlar çıkarıyorum göğsümden
Nefesimi sürerken dar koridorlara
Loş küflenmişlik yürüyorum
Tükürüp içimi ayaklarıma

Bana basıyorum artık
Kaburgalarımda bir yığın sen
Kendimi ezip, köy türküleri söylüyorum
Başımda kör bulutlar
Bana yağıyorum

Bana ağlıyorum belki de
Belki ölü kuşlara

Aklımın firarında
Tanrı kokluyorum belki
Sürüp soluğumu nadasa

Beni bekliyorum
Belki de...