Ben

Ben,
sevdalarımı ülke saydım,
ülkemden kovuldum,
iltica kokusu vardı hep.
mülteci oldum
el topraklarda,
tam alıştım dedim,
yine kovuldum
ve yine ben mahvoldum.
Belliydi aslında yerim yurdum,
Buz gibi odam;
Bir tas suyum.
Ne gördüm güneşi
Ne gördüm karanlığı
Acı hep vardı;
Hep kalabalıklarda.
Yalnızdım.
Ne anlıyordu kimse
Ne de anlamaya çalışıyordu
Yarınlar yetim kalsa bana
Dünler kimsesiz
Ne fark eder ki
Sevdasız
Ne fark eder ki
Sevgisiz...